Giorgia Trivellato (39), accountant bij een ict-bedrijf
‘Ik ben geboren in het centrum Padua, een universiteitsstad in het noorden van Italië dichtbij Venetië. Mijn vader diende bij de marine en werkte later als ingenieur voor een gasbedrijf. Hij was een knappe en stoere man. Toen hij 48 was, ging hij met pensioen en realiseerde zijn droom: hij kocht een landhuis met twee verdiepingen op het platteland van Treviso, op veertig kilometer afstand van Padua. Wij aten van het land: tomaat, bonen, aubergines en paddenstoelen, fruit, konijnen en kippen en forel waarop mijn vader viste. We verbouwden ook zelf wijn. Ik ben niet verwend met snoep, maar met lekker en gezond eten.’
Ik heb van mijn twaalfde tot mijn achttiende gewoond op het platteland en vond het vreselijk: er was niets te doen. Op mijn achttiende heb ik mijn rijbewijs gehaald en twee jaar later ben ik naar Nederland vertrokken. Ik arriveerde in de zomer, heb een paar maanden gelogeerd bij de moeder van mijn halfbroer en ben hier nooit meer weggegaan. Mijn vader is getrouwd geweest met een Nederlandse. Ik heb een halfbroer, die in de Jordaan woont. Toen ik kind was, zochten wij hem vaak op.’
Sinds tien jaar woon ik in Nieuw-West. Veel mensen zeggen: Nieuw-West is ver weg, maar ik hou van mijn buurt en voelde me er direct thuis. Ik heb lang in een sociale huurwoning gewoond in de Henri Dunantstraat. Na zes jaar op de wachtlijst te hebben gestaan bij een woningbouwvereniging was dat de enige mogelijkheid. In de flat woonde één Nederlandse vrouw en verder buitenlanders.
Mijn buurbouw leerde mij Marokkaans koken, en kwam kijken of mijn taarten gelukt waren. De voordeur stond altijd open en ’s avonds dronken we thee. Toen ik twee jaar geleden verhuisde naar nieuwbouw in de Otto Heldringstraat wist ik dat het anders zou worden omdat de meeste bewoners Nederlanders zijn. Je kunt niet meer zomaar aanbellen en als je een afspraak wilt maken, wordt de agenda gepakt en kan het pas over een week.’
‘Ik zou nooit een kant-en-klaarmaaltijd van Albert Heijn eten. Ik hou van koken. Ik heb het geleerd van mijn moeder. Zij kookte uitgebreid op zondag en er kwamen er altijd mensen langs om mee te eten. Wij aten dan kip, konijn en spareribs van de barbecue buiten op het terras in de schaduw van de wijnranken.’
